تمام کوفه غمگین است

هوای چشم ها ابریست

غم تنهایی مردم برای کوفه سنگین  است

 کسی باگریه می گوید:

چرا آخر نمی آید؟

بگو، مادر! کجا رفته؟

پدر دیگر نمی آید؟

 یتیمی کنج تاریکی

نشسته اشک می ریزد

    علی خوابیده در بستر

و دیگر

بر نمی خیزد